تحقیقات نشان می دهد که مهارت های ناوبری شما به طور پیچیده ای با گذشته شما مرتبط است

بیشتر و بیشتر، دانشمندان در حال کشف روش‌هایی هستند که محیط‌های ما را شکل می‌دهند و نه فقط سلامت روان ما، بلکه همچنین توانایی های شناختی ما. یک مطالعه جدید اکنون پیوند جالبی بین جایی که ما بزرگ شده ایم و مهارت های ناوبری ما کشف کرده است.

یک تیم بین‌المللی به سرپرستی محققان CNRS در فرانسه و دانشگاه کالج لندن دریافتند که افراد در مسیریابی در محیط‌هایی که از نظر توپولوژیکی شبیه به محل رشد خود هستند، بهتر عمل می‌کنند.

به‌علاوه، مردم بهتر هستند. افرادی که در شهرهای شبکه‌ای بزرگ شده‌اند، نسبت به افرادی که در شهرهایی با طراحی تصادفی‌تر بزرگ شده‌اند، در مسیریابی در محیط‌های کمتر سازمان‌یافته بدتر بوده‌اند، و افراد خارج از شهر در مسیریابی در فضاهای بزرگ‌تر از افراد درون‌شهری بهتر عمل می‌کنند.

“ما دریافتیم که به‌طور متوسط، افرادی که گزارش داده‌اند در شهرها بزرگ شده‌اند، مهارت‌های ناوبری بدتری نسبت به افرادی که گزارش کرده‌اند در خارج از شهرها بزرگ شده‌اند، دارند، حتی با کنترل سن، جنسیت و سطح تحصیلات.” نویسندگان را بیان کنید.

محققان داده های ذخیره شده در مورد ۳۹۷۱۶۲ نفر از ۳۸ نفر را جمع آوری کردند. کشورهایی که بازی ویدیویی Sea Hero Quest (SHQ) را بازی کرده بودند، یک بازی راهیابی که شامل حرکت در قایق در جستجوی موجودات دریایی است. این کار خاص به این دلیل انتخاب شد که عملکرد در SHQ برای پیش‌بینی واقعی نشان داده شده است توانایی ناوبری جهان و محققان به مجموعه داده های بزرگی دسترسی داشتند.

بازیکنان SHQ در ابتدا با نقشه ای ارائه می شوند که محل شروع آنها و موقعیت چند ایست بازرسی را نشان می دهد که آنها باید به ترتیب مشخصی پیدا کنند. محققان فقط از داده‌های بازیکنانی استفاده کردند که حداقل یازده مرحله از بازی را تکمیل کرده بودند تا تخمین مطمئنی از توانایی ناوبری فضایی بدست آورند.

برای بررسی هرگونه تغییر در توانایی ناوبری فضایی، محققان معیاری از پیچیدگی چیدمان یک شهر ابداع کردند. بود. آنها آنتروپی شبکه خیابانی (SNE) بزرگترین شهرها را در ۳۸ کشوری که داده‌های شرکت‌کنندگان از آن‌ها بودند، محاسبه کردند. شهرهای شبکه مانند (مانند شیکاگو) دارای SNE کوچک هستند، در حالی که شهرهای پراکنده تر (مانند پراگ) SNE بالاتری دارند.

“ما دریافتیم که رشد در شهرهایی با SNE پایین منجر به عملکرد بهتر در سطوح بازی های ویدیویی با طرح منظم می شود، در حالی که بزرگ شدن در خارج از شهرها یا در شهرهایی با SNE بالاتر منجر به عملکرد بهتر در ویدیوهای آنتروپیک تر می شود. سطوح بازی،” نویسندگان می گویند.

آنها می افزایند: «این تأثیر محیط بر شناخت انسان در مقیاس جهانی را تأیید می کند و اهمیت طراحی شهری را بر شناخت و عملکرد مغز انسان برجسته می کند.

Map of a gridded city with red lines highlighting the streets مجموع ۱۰۰۰ مسیرهای تصادفی در شیکاگو (اد مانلی)

اکثر کشورهای شرکت‌کننده در این مطالعه دارای SNE مشابهی بودند که نشان‌دهنده الگوهای معمولی خیابان‌های ارگانیک در مراکز قدیمی شهر (مانند فرانسه، رومانی، اسپانیا، تایلند است). ، هند). با این حال، برخی از کشورها SNE به طور مشخص کوچک‌تری دارند که مربوط به طرح‌بندی‌های شبکه متعامد است، که یک الگوی خیابان شهری برنامه‌ریزی‌شده بسیار رایج است (مانند ایالات متحده، آرژانتین).

یافته‌ها همچنین با تحقیقات قبلی که رابطه‌ای بین کاوش پیچیده را نشان داده است، مطابقت دارد. محیط‌ها و تأثیر مثبت روی نورون‌های جدید در حال رشد در هیپوکامپ در جوندگان، و همچنین تحقیق که افزایش فعالیت را مرتبط می‌کند. و حجم در هیپوکامپ و ناوبری فضایی پیچیده در انسان.

در سطح، به نظر عقل سلیم می‌رسد که افرادی که در محیط‌های پیچیده‌تر بزرگ شده‌اند، توانایی ناوبری بهتری دارند، اما نویسندگان اشاره می‌کنند که زمانی که افراد در حال توسعه مهارت‌های ناوبری خود هستند، مکانیسم‌های متعددی در بازی وجود دارد.

معمولاً، ما تمایل داریم خیابان‌های استفاده شده و پیچ‌های ایجاد شده را هنگام حرکت به حداقل برسانیم. ناگزیر به پیمایش در طرح‌بندی خیابان‌های نامنظم احتمالاً مستلزم پیگیری دقیق‌تر جهت هدف به دلیل زوایای متفاوت خیابان، استفاده از حافظه فضایی یا آینده نگر برای نام خیابان‌ها و پیچ‌های آینده است.

Map of convoluted street pattern with red lines throughout مجموعه ۱۰۰۰ مسیر تصادفی در پراگ. (اد مانلی)

محققان فکر می‌کنند که نیاز به درگیر کردن مداوم این وظایف شناختی احتمالاً ظرفیت سیستم‌های عصبی زیربنایی جهت‌گیری، حافظه آینده‌نگر و برنامه‌ریزی را افزایش می‌دهد.

“به نظر می‌رسد که داشتن پیچ‌هایی که از ۹۰ درجه منحرف می‌شوند و پیمایش در خیابان‌ها و محله‌های بیشتر برای تقویت مهارت ناوبری کلیدی است،” آنها می نویسند.

“این نتایج از این ایده پشتیبانی می کند که انسان ها استراتژی های ناوبری را مطابق با نوع محیطی که در معرض آن قرار می گیرند توسعه می دهند، که در شرایط بهینه نیست. محیط‌های دیگر.”

این تحقیق در مجله Natureمنتشر شد..