دانشمندان می گویند نژادهای سگ رفتار خود را آنقدر که ما فکر می کنیم توضیح نمی دهند

انتخاب نژاد سگ معمولاً چیزی فراتر از ظاهر است. اگر یک توله سگ باهوش و بازیگوش می خواهید، برخی می گویند کولی بهترین انتخاب شماست. در حالی که اگر به دنبال یک دوست خارجی برای کل خانواده هستید، لابرادور ممکن است در صدر فهرست شما باشد.

نژادهای سگ مدت‌هاست که با رفتارها و خلق و خوی خاصی تعریف شده‌اند، اما به طرز عجیبی، یک مطالعه ژنتیکی جدید نشان می‌دهد که نژاد به تنهایی یک پیش‌بینی‌کننده ضعیف برای رفتار سگ‌ها است.

جستجو در ژنوم ۲,۱۵۵ سگ – شامل ۷۸ نژاد اصیل، همراه با موت ها با اجداد مختلط – محققان گونه های ژنتیکی بسیار کمی را یافتند که بتواند رفتارهای رایج سگ را توضیح دهد.

این ویژگی های رفتاری از بیش از ۱۸۰۰۰ پاسخ نظرسنجی از نژاد خالص شناسایی شد. صاحبان سگ.

در پایان، نویسندگان ۱۱ نقطه را در ژنوم سگ شناسایی کردند که به شدت با ویژگی های رفتاری مرتبط است، مانند اینکه سگ چقدر دستورالعمل ها را دنبال می کند یا چقدر زوزه می کشد. با این حال، هیچ یک از اینها مختص نژاد سگ نبود.

در واقع، نژاد می‌تواند تنها ۹ درصد از تغییرات رفتاری شناسایی شده بین سگ‌ها را توضیح دهد، و هیچ ویژگی رفتاری فقط مختص یک نژاد سگ نیست.

سن و جنس سگ در واقع پیش‌بینی‌کننده‌های قوی‌تری برای رفتار آن‌ها بود.

“بیشتر رفتارهایی که ما به‌عنوان ویژگی‌های نژادهای خاص سگ مدرن در نظر می‌گیریم، به احتمال زیاد از هزاران سگ نشأت گرفته‌اند. از سال‌ها تکامل از گرگ تا سگ وحشی تا سگ اهلی و در نهایت به نژادهای مدرن، می گوید الینور کارلسون، که ژنومیک مقایسه ای را در دانشگاه ماساچوست مطالعه می کند.

“این صفات وراثتی از هزاران سال قبل از مفهوم ما از نژادهای سگ مدرن پیشتر است. “

اکثر نژادهای سگی که امروز با آنها برخورد می کنید فقط در یکی دو قرن گذشته به عنوان شجره نامه شناخته شده اند و برای زیبایی شناسی یا فیزیکی انتخاب شده اند. آل آرمان ها قبل از آن، توله‌ها بر اساس پیش‌بینی‌هایی از نحوه شکار، نگهبانی یا گله‌داری انتخاب می‌شدند.

ویژگی‌های پیچیده‌ای مانند رفتار، که از تعامل ژن‌های کوچک بسیاری با یکدیگر و محیط ناشی می‌شوند، مطمئناً می‌توانند از نسلی به نسل دیگر سگ به ارث می رسد، اما صاحبان حیوانات خانگی مدرن ممکن است زمان کافی برای تأثیرگذاری بر نژادهایی که امروز می شناسیم نداشته باشند. حداقل، نه در مقایسه با کمک‌های اجداد ما.

کارلسون و همکارانش تنها توانستند تفاوت‌های ژنتیکی ظریفی را در رفتار سگ از نژادی به نژاد دیگر بیابند.

وقتی در نظر گرفتید. که بیش از نیمی از سگ‌های “اصیل” در ایالات متحده اجدادی از بیش از یک نژاد دارند، تفاوت‌ها فقط ظریف‌تر می‌شوند.

در مطالعه ژنومی کنونی، به نظر می‌رسد که نسب نژاد مرزی وجود داشته باشد. یک اثر ژنتیکی بر قابلیت پیشنهاد دهی گزارش‌شده موت‌ها یا توانایی آن‌ها در پیروی از دستورالعمل‌های انسانی.

با این حال، هیچ اثر قابل‌توجهی بین اصل و نسب لابرادور رتریور و جامعه‌پذیری انسان مشاهده نشد.

به عبارت دیگر، علیرغم گزارش صاحبان لابرادورهای اصیل این نژاد به عنوان یکی از ویژگی‌های کلیدی این نژاد، به نظر نمی‌رسد که اصل و نسب لابرادور در مات، آن را با انسان‌ها بیشتر معاشرت کند.

اگر نویسندگان آن را گزارش کرده‌اند. درست است، و فرضیات ما در مورد رفتار نژاد اغراق شده است، پس سیاست های ملی که برخی از نژادهای سگ “تهاجمی” را ممنوع می کند ممکن است بی اساس باشد. همین امر در مورد بیمه نامه هایی که رد می کنند نیز صدق می کند. برای پوشاندن نژادهایی مانند پیت بول.

تحقیق کارلسون یکی از اولین تحقیقاتی است که به بررسی ژنتیک در پس رفتارهای مبتنی بر نژاد در سگ ها می پردازد، اما مطالعات گذشته همچنین نشان داده است که تغییرات در رفتار سگ در یک نژاد تقریباً معادل رفتار بین نژادها است.

کار بیشتری برای جدا کردن ژنتیک پشت رفتار سگ مورد نیاز است، اما یافته‌های جدید نشان می‌دهد که پرورش‌دهنده‌های مدرن آنطور که ما فکر می‌کردیم، کاملاً تأثیری بر روی سگ‌های ما نداشته‌اند.

وقتی سگ از دستور شما اطاعت می‌کند. یا با شما روی کاناپه در آغوش می‌گیرد، ممکن است بیشتر به اجداد باستانی شما مربوط باشد تا کار پرورش دهندگان مدرن.

این مطالعه در علم.