دانشمندان می گویند فرمولی برای “در منطقه” بودن وجود دارد
دانشمندان می گویند فرمولی برای “در منطقه” بودن وجود دارد
گاهی اوقات، شما فقط احساس می کنید که بیشتر از حالت عادی “در آن” هستید: در منطقه هستید، روی توپ هستید، در جریان هر کاری هستید که در آن انجام می دهید. زمان، چه تا دیر وقت در دفتر کار کنید و چه در باشگاه.
اکنون دانشمندان یک فرمول ریاضی ارائه کرده اند که این حالت جریان را نشان می دهد، که به طور بالقوه می تواند در همه چیز از توسعه هوش مصنوعی در ماشین ها تا مربیگری شخصی برای انسان ها.
“تئوری ما می گوید که هر چه وسیله ای آموزنده تر باشد، جریان بیشتری را که دیگران در حین انجام آن تجربه خواهند کرد،” روانشناس اجتماعی دیوید ملنیکوف از دانشگاه نورث ایسترن در ماساچوست میگوید.
“فرمول روشی است برای تعیین کمیت ریاضی که دقیقاً یک وسیله خاص چقدر آموزنده است.”
>
در این فرمول سه متغیر وجود دارد: M (وسیله، اقدام موفقیت آمیز به امید رسیدن به هدف)، E (هدف، نتیجه پیگیری هدف) و I (مثل). اطلاعات، درجه ای که استفاده از ابزارها عدم قطعیت اهداف را کاهش می دهد).
با هم، به نظر می رسد I(M;E). محققان میگویند که جریان ما زمانی به حداکثر میرسد که اطلاعات متقابلی که در مورد چگونگی تأثیر ابزارها بر اهداف داریم، بالاتر باشد – به عبارت دیگر، زمانی که بیشتر بدانیم اقداماتمان چگونه بر اهدافمان تأثیر میگذارد.
اگر بیشتر بدانیم. شما در این مرحله کاملاً گم شده اید، این یک مثال است. بگویید هدف شما (به پایان می رسد) کاهش وزن است، و روشی که می خواهید آن را انجام دهید (یعنی) دویدن است – بخش اطلاعات متقابل این است که چند بار دویدن و چقدر مسافت می دوید.
اگر اطلاعات بیشتری در مورد اینکه وسیله چگونه بر اهداف تأثیر میگذارد دارید – در این مورد دقیقاً چقدر دویدن چقدر وزن کم میکند – به احتمال زیاد به طور کامل غرق میشوید و به طور کامل درگیر چیزی هستید که دارید. در حال انجام است.
یا، یک بازی دارت را انتخاب کنید: تصور کنید که برای برنده شدن در یک بازی (انتها) باید به یک bullseye (وسایل) ضربه بزنید. هنگامی که اطلاعات متقابل بالاترین است (می دانید که یک ضربه برنده بازی خواهد شد)، احتمال اینکه در منطقه باشید بیشتر است. وقتی کمتر است (یک ضربه ممکن است بازی را برد یا نبرد)، احتمال کمتری وجود دارد.
تردمیل ها و دوچرخه های ورزشی Peloton، که شما را با اطلاعاتی درباره ابزارها و اهداف بمباران می کنند. از طریق نرمافزار ارائهشده، بازخوانیهای دقیقی از عملکرد خود دریافت میکنید، همچنین پیوندهایی به تابلوهای امتیازات که عملکرد شما را در مقایسه با سایر افرادی که همزمان آنلاین هستند نشان میدهند.
“هزاران موقعیت در این زمینه وجود دارد. تابلوی امتیازی که یک سوارکار میتواند در آن تمام شود – هزاران حالت نهایی ممکن – و عملکرد سوارکار نشان میدهد که کدام یک از این حالتهای پایانی رخ خواهد داد،” روانشناس رایان کارلسون از دانشگاه ییل در کانکتیکات می گوید.
تیم پشتیبان این فرمول می گوید که به طور بالقوه می تواند جریان را در هر کاری افزایش دهد، خواه ایجاد یک اثر هنری، انجام یک ورزش یا تلاش برای عبور از کوهی از کاغذبازی قبل از پایان کار. روز کاری.
البته، علاقه شخصی، استعداد و مهارتها همچنان نقش مهمی دارند. کسی که استعدادی در باغبانی ندارد و علاقه ای به آن ندارد، ناگهان باغبان چیره دست نمی شود، زیرا اطلاعات بیشتری در مورد ابزار و اهداف دارد.
محققان می گویند که نظریه محاسباتی جریان آنها ممکن است در سناریوهای مختلف مفید باشد: روسایی که میخواهند عملکرد کارکنان را به حداکثر برسانند، یا توسعهدهندگان نرمافزاری که به دنبال ساخت ماشینهایی هستند که به اندازه انسانها در حالت جریان کارآمد هستند.
“این اصول زیربنای جریان ممکن است ناخودآگاه باشند، اما آنها تصادفی نیستند – و در یک سیستم بیولوژیکی کار می کنند که می توان آن را با عبارات ریاضی توصیف کرد.” ملنیکوف می گوید.
این تحقیق در ارتباطات طبیعت.
نظرات کاربران