مطالعه جدید دلیل اینکه نوجوانان به نظر می رسد صدای مادرشان را تنظیم می کنند را نشان می دهد

“آیا حتی به من گوش می‌دهی؟”

این سؤالی است که والدین دلسرد اغلب به نوجوانان پریشان خود می‌پرسند، و پاسخ صادقانه احتمالاً “نه” است.

واقعاً سرزنش آنها سخت است. تحقیقات جدید روی مغز نوجوانان نشان می‌دهد که واکنش ما به صداهای خاص به طور طبیعی با گذشت زمان تغییر می‌کند و باعث می‌شود صدای مادرمان کمتر احساس شود.

هنگام اسکن مغز کودکان ۱۲ سال و کمتر، یک واکنش عصبی انفجاری به صدای مادرشان نشان داد و مراکز پاداش و مراکز پردازش احساسات را در مغز فعال کرد.

اما در حدود سیزدهمین سالگرد تولد کودک، تغییری رخ می دهد.

صدای مادر دیگر همان واکنش عصبی را ایجاد نمی کند. در عوض، مغز یک نوجوان، صرف نظر از جنسیت آنها، به نظر می رسد به طور کلی به همه صداها، چه جدید و چه به یاد ماندنی، واکنش بیشتری نشان می دهد.

این تغییرات به قدری آشکار است که محققان توانستند سن کودک را به سادگی بر اساس چگونگی حدس بزنند. مغز آنها به صدای مادرشان پاسخ داد.

“همانطور که یک نوزاد می‌داند صدای مادرش را تنظیم کند، یک نوجوان هم می‌داند که صداهای بدیع را تنظیم کند.” توضیح می‌دهد روان‌پزشک دانیل آبرامز از دانشگاه استنفورد.

“به عنوان یک نوجوان، نمی دانید که این کار را انجام می دهید. شما فقط خودتان هستید: دوستان و همراهان جدید خود را دارید و می خواهید با آنها وقت بگذرانید. ذهن شما به طور فزاینده ای حساس می شود. به این صداهای ناآشنا و جذب آنها.”

محققان گمان می کنند که این نشانه ای از رشد مهارت های اجتماعی مغز نوجوان است. به عبارت دیگر، یک نوجوان عمدا خانواده خود را نمی بندد. مغز آنها به روشی سالم در حال بلوغ است.

شواهد متعدد نشان داده است که صدای مادر برای کودکان خردسال نقش مهمی در سلامت و رشد آنها ایفا می کند و بر آنها تأثیر می گذارد. سطح استرس آنها، پیوند اجتماعی آنها، مهارت های تغذیه و پردازش گفتار آنها.

بنابراین منطقی است که مغز کودک به ویژه با صدای والدینش هماهنگ باشد.

با این حال، زمانی پیش می‌آید که گوش دادن به دیگران به غیر از مادرتان سودمندتر است.

“وقتی نوجوانان به نظر می‌رسند که با گوش ندادن به حرف‌های والدین خود سرکشی می‌کنند، به این دلیل است که آنها مجبور به پرداخت هزینه بیشتر هستند. توجه به صداهای خارج از خانه،” می گوید عصب شناس وینود منون، همچنین از استانف دانشگاه ارد

یافته‌ها بر اساس نتایج fMRI منتشر شده توسط همان تیم محقق در سال ۲۰۱۶، که نشان داد کودکان زیر ۱۲ سال مدارهای مغزی را به طور انتخابی با صدای مادر درگیر می‌کنند.

هنگامی که مطالعه را روی ۲۲ نوجوان بین ۱۳ تا ۱۶.۵ سال گسترش داد. با این حال، در سنین بالا، صدای مادر تأثیر یکسانی نداشت.

در عوض، همه صداهایی که توسط نوجوانان شنیده می‌شد، مدارهای عصبی مرتبط با پردازش شنوایی را فعال می‌کردند، اطلاعات برجسته را انتخاب می‌کردند و خاطرات اجتماعی را شکل می‌دادند.

هنگامی که صدای ضبط شده مادرشان که سه کلمه مزخرف را می گوید، برخلاف صدای غریبه ای که همان حرف را می گوید، ارائه شد، اسکن مغزی شرکت کنندگان در واقع فعالیت کمتری را در مراکز پاداش نشان داد. مغز.

این امر در مورد قشر پیش پیشانی شکمی، بخشی از مغز است که به تعیین اطلاعات اجتماعی کمک می کند. بیشترین ارزش را دارد.

محققان امیدوارند به بررسی این موضوع بپردازند که چگونه این مدارهای مغزی در میان افراد مبتلا به بیماری های عصبی متفاوت است.

برای مثال، در میان کودکان کوچکتر، محققان دانشگاه استنفورد افرادی را یافته اند که اتیسم به صدای مادرشان واکنش قوی نشان نمی دهند. دانستن بیشتر در مورد مکانیسم‌های عصبی زیست‌شناختی می‌تواند به ما کمک کند تا درک کنیم که رشد اجتماعی چگونه اتفاق می‌افتد.

یافته‌های مطالعه کنونی اولین موردی است که نشان می‌دهد با افزایش سن، شنوایی ما کمتر به مادرمان متمرکز می‌شود و بیشتر روی مادرمان متمرکز می‌شود. بر روی صدای طیف وسیعی از افراد.

این ایده توسط سایر مطالعات رفتاری و عصبی پشتیبانی می‌شود، که همچنین نشان می‌دهد که مراکز پاداش در مغز نوجوانان به طور کلی با حساسیت بالا نسبت به تازگی مشخص می‌شوند.

این تغییرات می‌تواند بخش‌های کلیدی رشد اجتماعی سالم باشد، و به نوجوانان اجازه می‌دهد دیدگاه‌ها و مقاصد دیگران را بهتر درک کنند.

“کودک در مقطعی مستقل می‌شود، و این باید توسط یک سیگنال بیولوژیکی زیربنایی ایجاد شود،” می‌گوید منون.

“این چیزی است که ما کشف کرده‌ایم: این سیگنالی است که به نوجوانان کمک می‌کند با این مشکل درگیر شوند. rld و ارتباطاتی ایجاد می کنند که به آنها اجازه می دهد خارج از خانواده خود از نظر اجتماعی ماهر باشند.”

این مطالعه در ژورنال علوم اعصاب.