اختاپوس ها پس از جفت گیری به طرز غم انگیزی خود را از بین می برند. ما در نهایت ممکن است بدانیم چرا

اختاپوس‌ها محکوم به یتیم شدن از سنین بسیار پایین. پس از اینکه اختاپوس ماده تخم‌گذاری کرد، غذا نمی‌خورد و شروع به خودزنی می‌کند، پوستش را می‌درد و نوک شاخک‌هایش را می‌گزد.

وقتی یک اختاپوس جوان از تخمش بیرون می‌آید، مادرش مرده است. چند ماه بعد، پدرش نیز خواهد مرد.

زندگی کوتاه و تلخ اختاپوس مدت‌هاست که دانشمندان را مجذوب خود کرده است. در سال ۱۹۴۴، محققان این فرضیه را مطرح کردند که جفت گیری به نوعی به دکمه “خود تخریبی” مولکولی در موجودات دریایی برخورد می کند.

تقریبا ۸۰ سال طول کشیده است، اما این فرضیه مبهم سرانجام در حال شکل گیری است. محققان اخیراً دریافته‌اند که به نظر می‌رسد جفت‌گیری چندین مسیر بیوشیمیایی حیاتی بر اساس کلسترول را به هورمون‌های مختلف در اختاپوس‌های ماده تغییر می‌دهد.

“ما می‌دانیم که کلسترول از منظر رژیم غذایی و در سیستم‌های سیگنالینگ مختلف در بدن مهم است. همچنین،” توضیح می‌دهد زیست‌شناس مولکولی، ز. یان وانگ، که انجام داد این تحقیق در دانشگاه شیکاگو انجام شد.

“این تحقیق در همه چیز از انعطاف پذیری غشای سلولی گرفته تا تولید هورمون های استرس نقش دارد، اما دیدن نقش آن در این فرآیند چرخه زندگی شگفت انگیز بود. همچنین.”

در بین انسان ها، برخی از پیش سازهای کلسترول در سطوح بالا سمی هستند. اختلالات ژنتیکی که متابولیسم کلسترول را افزایش می‌دهند، می‌توانند منجر به مشکلات جدی رشدی و رفتاری شوند، از جمله آسیب‌دیدگی مکرر به خود و اختلالات تغذیه. موارد شدید حتی می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد.

این علائم به‌طور عجیبی یادآور اختاپوس‌های ماده در روزهای پایانی زندگی هستند، که نشان می‌دهد محققان ممکن است درگیر چیزی باشند.

سال‌ها طول کشید تا به اینجا رسیدیم، و تا حد زیادی به خاطر اندام کوچک و کم‌قدری است که در اختاپوس و ماهی مرکب یافت شده است.

در سال ۱۹۷۷، محققان مشخص شد که غده بینایی به نحوی در مرگ برنامه ریزی شده اختاپوس نقش دارد.

این اندام شبیه هیپوفیز است. اندام در انسان بین چشمان اختاپوس قرار دارد و با رشد جنسی و پیری سرپایان مرتبط است. وقتی از یک اختاپوس ماده جدا می شود، این موجود چند ماه پس از تخم گذاری زندگی می کند.

در سال ۲۰۱۸، دانشمندان این دانش را دریافت کردند و RNA دو غده بینایی را از دو اختاپوس ماده در مراحل مختلف کاهش توالی یابی کرد.

هنگامی که اختاپوس به مرگ نزدیک می‌شد، نویسندگان متوجه سطوح بالاتری از فعالیت در چندین ژن شدند که هورمون‌های جنسی، هورمون‌های شبه انسولین و متابولیسم کلسترول را کنترل می‌کنند.

اکنون، چند سال بعد، برخی از ژن‌ها کنترل می‌کنند. از همان محققان به طور مستقیم مولکول های ترشح شده از این اندام را در هر دو ماده جفت شده و زن جفت نشده تجزیه و تحلیل کرده اند.

بعد از جفت گیری، به نظر می رسد غده بینایی واقعاً هورمون های جنسی بیشتری ترشح می کند. هورمون‌های شبه انسولین، و پیش‌سازهای کلسترول.

هر سه این مولکول‌ها در نهایت می‌توانند به سیستم‌های سیگنال دهی کمک کنند که باعث مرگ می‌شوند. یا شاید فقط تجمع این مولکول‌ها در بدن اختاپوس است که مانند انسان‌ها کشنده است.

در حالی که قبلاً غده بینایی با تولید هورمون‌های جنسی در سفالوپودها مرتبط بوده است. دو مسیر دیگر اخیراً در توالی «خود تخریبی» شناسایی شده‌اند.

در آینده، وانگ و همکارانش امیدوارند به «پایین‌دست» بیشتر نگاه کنند تا ببینند مولکول‌های دیگر بخشی از چه هستند. این مرگ زمان‌بندی شده عجیب.

“آنچه قابل توجه است این است که [اختاپوس‌ها] با این پیشرفت تغییرات روبرو می‌شوند، جایی که به نظر می‌رسد درست قبل از مرگ دیوانه می‌شوند،” می گوید عصب شناس کلیفتون راگزدیل از دانشگاه شیکاگو.

“شاید این دو فرآیند باشد، شاید سه یا چهار. در حال حاضر، ما حداقل سه مسیر ظاهرا مستقل برای هورمون‌های استروئیدی داریم که می‌تواند اثرات متعددی را که این حیوانات نشان می‌دهند، توضیح دهد.”

وانگ می‌گوید که به‌ویژه هیجان‌زده است که دو مسیری که تیم او شناسایی کرده است از مطالعات دیگر روی جوندگان شناخته شده است.

“[N]در حال حاضر شواهدی از مطالعه ما وجود دارد که نشان می‌دهد این مسیرها احتمالاً در وجود دارند. اختاپوس‌ها نیز،” می‌گوید وانگ.

این مطالعه در زیست شناسی کنونی.