سرشماری ۱۴۰۰۰۰ کهکشان حقیقتی شگفت انگیز در مورد ستاره های آنها فاش می کند

چه تعداد از چه نوع ستاره هایی در کهکشان های دیگر زندگی می کنند؟ به نظر یک سوال ساده است، اما مشخص کردن آن بسیار سخت است، زیرا اخترشناسان برای تخمین جمعیت ستاره‌ها در کهکشان‌های دوردست زمان بسیار دشواری دارند.

اکنون تیمی از اخترشناسان سرشماری بیش از ۱۴۰۰۰۰ کهکشان را تکمیل کرده‌اند و دریافته‌اند که کهکشان‌های دوردست ستاره‌های سنگین‌تری دارند.

سرشماری ستارگان

اگرچه اخترشناسان فاقد سرشماری کامل از صدها میلیارد ستاره در کهکشان راه شیری هستند، آن‌ها به اندازه‌ای از آنها نمونه‌برداری کرده‌اند تا به کنترل بسیار خوبی در مورد جمعیت دست یابند.

ما تقریباً می دانیم که چند ستاره کوتوله کوچک وجود دارد، چند ستاره متوسط ​​مانند خورشید و چند ستاره غول پیکر وجود دارد.

اما تکرار این تمرین برای کهکشان های دیگر بسیار دشوار است. بیشتر کهکشان‌ها برای شناسایی و اندازه‌گیری ستارگان منفرد در آنها بسیار دور هستند.

ما فقط ستاره‌های درخشان‌تر و سنگین‌تر آن‌ها را می‌بینیم و باید در مورد جمعیت‌های کوچک‌تر حدس بزنیم.

به طور معمول، اخترشناسان فقط تصور می کنند که جمعیت یک کهکشان دور تقریباً با آنچه در کهکشان راه شیری می بینیم مطابقت دارد، زیرا به طور متوسط ​​کهکشان ها نباید تفاوت زیادی با یکدیگر داشته باشند.

اخیراً، تیمی از ستاره شناسان از آن استفاده کردند. کاتالوگ COSMOS برای مطالعه ۱۴۰۰۰۰ کهکشان منفرد، در حال توسعه تکنیک هایی برای تخمین جمعیت ستارگان در هر یک.

این تحقیق در مرکز سحر کیهانی (DAWN)، یک پایه بین المللی انجام شد. مرکز تحقیقات نجوم تحت حمایت بنیاد ملی تحقیقات دانمارک. DAWN همکاری بین موسسه نیلز بور در دانشگاه کپنهاگ و DTU Space در دانشگاه فنی دانمارک است.

آینده سرنوشت کهکشان‌های سنگین‌تر

“ما فقط می‌توانستیم نوک کوه یخ را ببینیم و برای مدت طولانی می‌دانستیم که انتظار داشتن کهکشان‌های دیگر شبیه به کهکشان‌های ما، فرض خوبی نبود. ، هیچ کس نتوانسته ثابت کند که کهکشان های دیگر جمعیت های متفاوتی از ستارگان را تشکیل می دهند. این مطالعه به ما این امکان را می دهد که این کار را انجام دهیم، که ممکن است دری را برای درک عمیق تر شکل گیری و تکامل کهکشان ها باز کند.” می گوید دانشیار چارلز استاینهارت، یکی از نویسندگان مطالعه.

این تیم دریافت که به طور متوسط ​​کهکشان های دورتر ستاره های بزرگتری نسبت به کهکشان راه شیری دارند. از سوی دیگر، کهکشان های نزدیک به طور نسبی شبیه کهکشان های ما بودند.

“توده ستارگان چیزهای زیادی به ما اخترشناسان می گوید. اگر جرم خود را تغییر دهید، تعداد ابرنواخترها و سیاه چاله‌ها که از ستارگان عظیم به وجود می‌آیند. به این ترتیب، نتیجه ما به این معنی است که ما خواهیم داشت برای بازنگری در بسیاری از چیزهایی که زمانی تصور می‌کردیم، زیرا کهکشان‌های دور کاملاً متفاوت از کهکشان‌های ما هستند، می گوید آلبرت اسنپن، دانشجوی کارشناسی ارشد در موسسه نیلز بور و اولین نویسنده این مطالعه.

این کار چندین پیامد مهم دارد.

برای مثال، ستاره شناسان دیگر نمی توانند جمعیت یکنواختی از ستارگان را هنگام نگاه کردن به کهکشان های دور فرض کنند که نشان دهنده جوانترین کهکشان که در کیهان ظاهر می شوند. همچنین ما را مجبور می‌کند تا در مورد نحوه تکامل کهکشان‌ها از طریق میلیاردها کهکشان تجدید نظر کنیم. سال‌هاست.

“اکنون که بهتر می‌توانیم جرم ستارگان را رمزگشایی کنیم، می‌توانیم الگوی جدیدی را ببینیم؛ کهکشان‌های کم جرم به شکل‌گیری ستاره‌ها ادامه می‌دهند، در حالی که کهکشان‌های پرجرم دیگر تولد ستاره‌های جدید را متوقف می‌کنند. این نشان دهنده یک روند جهانی قابل توجه در مرگ کهکشان ها است،” نتیجه می‌گیرد Sneppen.

این مقاله در اصل توسط جهان امروز. مقاله اصلی.