دانشمندان به تفاوت‌های نورونی شگفت‌انگیز بین نخستی‌سانان و غیرپریمات‌ها پی بردند.

دانشمندانی که با نگاهی دقیق به معماری سلول‌های عصبی در مغز، تفاوت ساختاری کلیدی بین پستانداران و غیرپریمات‌ها را در نورون‌های قشر مغز یافته‌اند – سلول‌هایی که بخشی از مغز.

این یافته‌ها بینش بیشتری در مورد این پیچیده‌ترین اندام‌ها و اینکه چگونه شکل و عملکرد نورون‌ها ممکن است بین گونه‌ها متفاوت باشد به ما می‌دهد. همچنین ممکن است از طریق تحقیق درباره تکامل انسان و حیوان بیشتر بیاموزیم.

کلید این تفاوت در نورون‌ها آکسون: بخش باریکی از نورون که حامل تکانه های الکتریکی است. پیش از این، تصور می‌شد که این آکسون‌ها تقریباً همیشه خارج از بدن سلولی رشد می‌کنند، اما مطالعه جدید نشان می‌دهد که آنها می‌توانند از دندریت‌ها – پسوندهایی که سلول‌های عصبی را به یکدیگر متصل می‌کنند.

این دندریت‌های حامل آکسون در غیرپریمات‌ها مانند گربه‌ها و خوک‌ها بسیار شایع‌تر از آنها هستند. نخستی ها، تیم کشف کردند. این مطالعه بر اساس بافت‌ها و نمونه‌های بایگانی‌شده موجود انجام شد و شامل تجزیه و تحلیل بیش از ۳۴۰۰۰ نورون منفرد بود.

“یک جنبه منحصربه‌فرد پروژه این است که تیم با آماده‌سازی بافت و اسلاید آرشیو شده کار کرد، که شامل آن می‌شد. مطالبی که سال‌ها برای آموزش دانش‌آموزان استفاده شده است،” بیولوژیست عصبی پترا واله از دانشگاه روهر بوخوم در آلمان می گوید.

محققان نمونه ها را بررسی کردند. پوشش موش، موش، خوک، گربه، موش، میمون ماکاک و انسان. در حالی که دندریت‌های حامل آکسون در همه گونه‌ها یافت شد، تعداد قابل توجهی از آنها در غیرپریمات‌ها بیشتر بود.

یک بخش مهم از تحقیق استفاده از آخرین میکروسکوپ با وضوح بالا برای مشاهده نزدیک به رشد سلولی با استفاده از پنج روش مختلف رنگ‌آمیزی روی سلول‌های مورد مطالعه بیشتر روشن می‌شود.

“این اجازه می‌دهد تا منشا آکسونی را با دقت در سطح میکرومتر ردیابی کنیم، که گاهی اوقات با میکروسکوپ نوری معمولی چندان آسان نیست. ” می گوید Wahle.

برای درک اینکه چرا برخی از گونه ها درصد بیشتری از دندریت های حامل آکسون نسبت به سایرین دارند، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.مزیت تکاملی آنها ممکن است برای حیواناتی باشد که از آنها استفاده می کنند.

نرون ها معمولاً به عنوان دروازه بان عمل می کنند که تصمیم می گیرند کدام سیگنال ها منتقل شوند و کدام سیگنال بر اساس ورودی های دیگری که دریافت می کنند. این به عنوان یکپارچه سازی سوماتودندریتیک شناخته می شود. یکی از تفاوت‌هایی که به نظر می‌رسد دندریت‌های حامل آکسون دارند، توانایی دور زدن این دروازه‌بانی و انتخاب مستقل پیام‌هایی است که در اطراف شبکه مغز قرار می‌گیرند.

هنوز، ما به طور کامل نمی‌دانیم که این برای پردازش مغز چه معنایی دارد. ، اما باید به مرور زمان سرنخ های بیشتری به دست آوریم. محققان دریافتند که اهلی شدن در حیوانات به نظر نمی رسد بر تعداد این دندریت های حامل آکسون تأثیر بگذارد، زیرا خوک ها و گرازها نسبت های مشابهی دارند. همچنین، به نظر می‌رسد حیوانات گونه‌های مختلف با آنها به دنیا می‌آیند، نه اینکه با افزایش سن آنها را رشد دهند.

با وجود نورون‌های بسیار برای نظارت – ده‌ها میلیارد در برخی موارد – مغز کار آسانی نیست. بخشی از بدن برای مطالعه، هرچند که موفق نشدن دانشمندان. ما دائماً درباره نحوه چیدمان نورون‌ها و نحوه کار آنها.

“یافته‌های ما دانش فعلی را در مورد توزیع و نسبت سلول‌های دندریت حامل آکسون در نئوکورتکس گونه‌های غیرپریمات گسترش می‌دهد. محققان در مقاله منتشر شده.

این تحقیق در eLife.