نقد و بررسی ماریو استرایکرز: لیگ نبرد فوتبال

Mario Strikers: Battle League Football برداشتی هیجان‌انگیز از ژانر فوتبال است، با هیجان‌های سرتاسری بیشتر از آنچه فیفا می‌توانست انتظارش را داشته باشد، و همچنین انرژی آشفته‌ای که آیتم‌های کلاسیک Super Mario ارائه می‌دهند. اما ارائه خسیس حالت های تک نفره به این معنی است که این فقط برای کسانی که می خواهند در حالت چند نفره آنلاین شیرجه بزنند واقعاً ارزشمند است.

مقدمه

از آنجایی که بازی‌های فوتبالی مانند فیفا همچنان در چارت‌ها تسلط دارد و ماریو قصد دارد به گردترین ستاره ورزشی روی زمین تبدیل شود، دیدن این لوله‌کش سبیل‌دار که روی کفش‌های فوتبالش می‌لغزد، شوکه کننده نیست.

اما به جای اینکه نینتندو اقتباس وفادارانه از ورزش محبوب را انتخاب کند، انرژی آشفته کلاسیک خود را به این ترکیب اضافه کرده است. بازیکنان می توانند بدون پنالتی حریف را خطا کنند، قانون آفساید در جایی دیده نمی شود و گونه های باسن واریو ظاهراً می توانند ضربه ای محکم تر از پای راست رونالدو بزنند.

البته، این اولین حضور ماریو در دنیای فوتبال نیست – دور از آن. Mario Strikers: Battle League سومین قسمت از این مجموعه است که به دنبال نسخه اصلی GameCube و دنباله Charged در Wii است. اما ورودی جدید سوییچ چگونه در برابر نسخه های قبلی خود مقاومت می کند؟ در اینجا افکار من است.

بازی

• مکانیک های سرگرم کننده فوتبال زیادی برای یادگیری
• هر شخصیت دارای آمار منحصر به فرد است
• پیشنهاد خسیس برای حالت های تک نفره

هنگامی که Mario Strikers: Battle League را برای اولین بار راه اندازی می کنید، با یک آموزش طولانی آشنا می شوید که با تک تک مهارت هایی که ماریو و دوستانش در پادشاهی قارچ در زمین فوتبال قادر به انجام آن هستند، آشنا می شوید.

درک کنترل‌های اصلی بسیار آسان است: می‌توانید پاس، شوت، سانتر و تکل بزنید. Battle League حتی دارای دقت هدف گیری خودکار است و پاس ها به دقت به هم تیمی ها داده می شود. نینتندو مطمئن شده است که این بازی را تا حد امکان برای تازه واردان قابل دسترس‌تر کرده است – حتی مادربزرگ شما احتمالاً می‌تواند کنترل‌ها را کنترل کند.

با این حال، نینتندو همچنین مطمئن شده است که Battle League را برای بازیکنان باتجربه سرگرم‌کننده می‌سازد، و سقف مهارت فوق‌العاده بالایی را با تعدادی حرکات پیشرفته اختیاری تضمین می‌کند.

پاس‌ها و شوت‌های تک‌لمسی سرعت توپ را افزایش می‌دهد، در حالی که با سرعت زیاد از مسیر تکل‌های ورودی خارج می‌شوید، شخصیت شما سریع‌تر از مو صلاح با تیغه‌های غلتکی شروع به دویدن می‌کند. فضای کافی در زمین پیدا کنید و حتی می‌توانید ضربات خود را شارژ کنید و از چوب آنالوگ برای ایجاد چرخش به عقب یا چرخاندن توپ به دور دروازه‌بان استفاده کنید. من اکنون ساعت‌های بیشماری در Battle League بازی کرده‌ام و احساس می‌کنم هنوز در حال تقویت مهارت‌هایم هستم زیرا چیزهای زیادی برای یادگیری وجود دارد.

هر تیم یک دروازه‌بان (که نمی‌توانید کنترلش کنید) و چهار شخصیت بیرونی را در خود جای داده است. شما می توانید از فهرستی ۱۰ نفره انتخاب کنید و هر شخصیت Mushroom Kingdom آمار خود را دارد. وزغ کوچک و ضعیف است، اما یکی از سریع ترین بازیکنان بازی است، در حالی که Bowser در کنترل کند و دست و پا گیر است، اما آنقدر قوی است که به سختی می توان او را از توپ خارج کرد.

من واقعاً از این سطح از عمق قدردانی می‌کنم، به شما این امکان را می‌دهد که در تعادل تیم خود طوری دخالت کنید که گویی یک مدیر واقعی فوتبال هستید. من طیف کمی بزرگتر از شخصیت ها را دوست داشتم – شما نمی توانید بیش از دو تیم بدون همپوشانی داشته باشید – اما Battle League حداقل با استفاده از تجهیزات بازشدنی این مشکل را جبران می کند که به شما امکان می دهد آمار هر شخصیت را تغییر دهید.

درست مانند هر بازی چند نفره ماریو دیگری، Battle League دارای مجموعه عظیمی از آیتم‌های تقویت‌کننده است که به‌طور تصادفی در طول مسابقه در زمین ظاهر می‌شوند. از جمله موارد مورد علاقه Mario Kart مانند پوسته‌های سبز، پوسته‌های قرمز، باب‌ام‌های در حال انفجار، پوست موز و حتی ستاره فوق‌العاده که شما را به‌طور موقت در برابر تکل‌ها آسیب‌ناپذیر می‌کند.

با این حال، من احساس می‌کنم که این آیتم‌ها در لیگ نبرد کمی تحت تأثیر قرار می‌گیرند و می‌توانند به‌طور باورنکردنی خسته‌کننده شوند – فقط تصور کنید که در دروازه فقط توسط پوسته قرمز موشک‌های خانگی سرنگون شوید. اگر آیتم‌ها خیلی زیاد نبودند، اهمیتی نمی‌دادم، اما دیدن حدود ۳۰ پاور آپ در یک مسابقه ۴ دقیقه‌ای معمول است – این یک آیتم در هر ۸ ثانیه استفاده می‌شود.

در زمین فشرده و فشرده، و انفجارهای زیاد، از دست دادن مسیر توپ و دریافت گل ارزان را بسیار آسان می کند. نینتندو حداقل به شما این امکان را می دهد که آیتم های Quick Battles و Multiplayer را غیرفعال کنید، اما هنگام بازی تک نفره Cup Battles باید آنها را تحمل کنید.

همچنین می‌توانم شاهد تفرقه‌انگیز بودن ویژگی Hyper Strikes باشم – هنگام جمع‌آوری قدرت در زمین، به شما این شانس داده می‌شود که حرکتی را تقویت کنید که می‌تواند (در صورت موفقیت در زمان‌بندی) نه یک، بلکه به شما جایزه دهد. دو هدف تضمینی من شخصاً با این ویژگی مخالف نیستم زیرا شما را ملزم به تقویت حرکت بدون تکل می کند که در برابر یک حریف ماهر فوق العاده دشوار است. به‌علاوه، Hyper Strikes به نگه داشتن بازیکنان کمک می‌کند، زیرا می‌توانید کسری ۴ گل را در عرض چند ثانیه جبران کنید.

من از طرفداران پرشور بازی Mario Strikers: Battle League هستم، با مسابقاتی که عموماً به جشنواره‌های گل هیجان‌انگیز منجر می‌شوند – به ندرت می‌توانید امتیاز ۰-۰ خسته‌کننده‌ای را در اینجا ببینید. با این حال، من احساس می‌کنم حالت‌های تک نفره کافی برای استفاده حداکثری از گیم‌پلی عالی وجود ندارد.

Cup Battles به شما این شانس را می دهد که اتاق جام خود را پر کنید، اما سختی آن بسیار کم است و می توانید تنها با انجام دو مسابقه به فینال هر تورنمنت برسید. فقط چند ساعت طول کشید تا به تیتراژ پایانی برسم، و این باعث می‌شود که بیشتر شبیه یک حالت تمرینی به جای یک حالت تک نفره کامل احساس کنم.

ای کاش لیگ نبرد یک حالت داستانی مشابه Mario Tennis Aces، یا حتی این گزینه را داشت که یک فصل کامل مانند نسخه خود ماریو از لیگ برتر را بازی کند. در عوض، به نظر می‌رسد که نینتندو بیشتر مشتاق است تا بازیکنان را به سمت حالت چندنفره آنلاین سوق دهد.

چند نفره

• حداکثر هشت نفر می توانند در یک سیستم بازی کنند
• چند نفره آنلاین دارای فصل خواهد بود
• می توانید باشگاه آنلاین خود را سفارشی کنید

Mario Strikers: Battle League طیفی از حالت‌های چندنفره را ارائه می‌دهد، چه به صورت محلی یا آنلاین بازی کنید. حداکثر هشت بازیکن (۴ بازیکن در هر تیم) قادر به بازی در یک سیستم واحد هستند. من متأسفانه نتوانستم این تعداد از افراد را دعوت کنم، اما می توانم تصور کنم که سرگرمی پر هرج و مرج زیادی را فراهم کند.

اگر دوستان زیادی ندارید – یا اتاق نشیمن به اندازه کافی بزرگ که تعداد زیادی را در خود جای دهد – در عوض می توانید آنلاین بازی کنید. با انتخاب Quick Battle، می توانید مستقیماً به مسابقه با یک بازیکن رقیب بپرید. من با این حالت ها بسیار سرگرم شدم، با پخش کننده های آنلاین که در مقایسه با CPU تنوع بسیار بیشتری در سبک بازی نشان می دهند.

اما این باشگاه مهاجمان است که احتمالاً بیشترین جمعیت را به همراه خواهد داشت. این حالت به شما امکان می دهد تیم خود را از بازیکنان آنلاین تنظیم کنید، شخصیت انتخابی خود را شخصی سازی کنید و استادیوم، کیت و لوگوی باشگاه خود را شخصی سازی کنید. با برنده شدن در مسابقات نیز می‌توانید قفل آیتم‌های قابل تنظیم بیشتری را باز کنید و به شما این امکان را می‌دهد که تیرک دروازه‌ها، تم‌های استادیوم و تزئینات زمین را تعویض کنید – سطح سفارشی‌سازی در اینجا چشمگیر است.

این قابلیت‌های بازگشایی تنها مشوق برنده شدن در بازی‌ها نیستند، زیرا با شکست دادن حریفان به رتبه‌بندی بخش صعود می‌شوید تا بتوانید حقوق لاف زدن برای هر فصل را تضمین کنید. من متأسفانه نتوانستم این را برای خودم تجربه کنم، زیرا فصل اول تا زمان عرضه رسمی بازی شروع نمی شود.

این روزهای اولیه است، و با این حال من هنوز در مورد ماندگاری بازی آنلاین Mario Strikers: Battle League تردید دارم. از آنجایی که تمام آیتم‌های قابل باز شدن فقط زیبایی‌شناسی را تغییر می‌دهند و ظاهراً هیچ شخصیت جدیدی در افق وجود ندارد، من نگران هستم که گیم‌پلی به سرعت بیات شود. اگر نینتندو می‌خواهد حالت‌های آنلاین جذابیت اصلی باشد، باید بازی خود را تقویت کند و یک برنامه محتوای بلندمدت داشته باشد.

گرافیک و ارائه

• مدل‌های سه بعدی چشمگیر
• قطعات منحصر به فرد پر زرق و برق برای هر شخصیت
• گزینه‌های تنظیمات ضعیف بازی

تصاویر بصری نشان‌دهنده بزرگ‌ترین ارتقا در Mario Strikers: Battle League در مقایسه با بازی‌های قبلی این سری است. انیمیشن‌های سه بعدی، با رنگ‌های روشن و مدل‌های شخصیتی دقیق، فوق‌العاده به نظر می‌رسند. مسابقات با منظره ای دراماتیک از ورزشگاه شروع می شود و جمعیتی که تشویق می کنند فضایی سرزنده به آن می بخشد که حتی می تواند رقیب نیوکمپ بارسلونا باشد.

فعال کردن یک Hyper Strike همچنین یک صحنه هیجان انگیز را ایجاد می کند که برای هر شخصیت منحصر به فرد است. ماریو یک ضربه دوچرخه اجرا می کند که توپ را به آتش می کشد، در حالی که یوشی توپ را می بلعد، داخل یک تخم مرغ غول پیکر بیرون می اندازد و سپس با رها کردن بی پروا به سمت دروازه می فرستد.

نینتندو همچنین انیمیشن‌های ظریفی را برای افرادی مانند تکلینگ در نظر گرفته است که باز هم برای هر شخصیت منحصر به فرد است: یوشی از زبان خود برای ضربه زدن به بازیکنان دیگر استفاده می‌کند و Donkey Kong به مشت‌های قدرتمند خود تکیه می‌کند. این به هر شخصیت شخصیت بسیار مورد نیاز می بخشد، بنابراین تفاوت آنها بیشتر از ظاهر است.

حتی منوهای تنظیمات نیز عالی به نظر می رسند، با تصاویر پویا که در منوی اصلی حرکت می کنید، روی صفحه ظاهر می شوند. همه چیز با پولیش معمولی نینتندو بسیار نرم به نظر می رسد. اگر من سختگیر باشم، چند تنظیمات بازی دیگر را ترجیح می دهم تا بتوانم مانند کنترل ها را تغییر دهم، زیرا نینتندو در حال حاضر هیچ گونه سفارشی سازی درون بازی را در این زمینه ارائه نمی دهد.

آخرین معاملات