ستاره شناسان گزارش می دهند که یک شی کیهانی بسیار نادر به تازگی در کهکشان راه شیری کشف شده است.

یک عضو جدید از دسته ای از ستارگان که به قدری نادر است که می توانیم تعداد شناخته شده آنها را روی انگشتان دست و پا بشماریم به تازگی در کهکشان راه شیری کشف شده است.

این ستاره MAXI J1816-195 نام دارد که واقع شده است. بیش از ۳۰۰۰۰ سال نوری از ما فاصله نداشته باشد. مشاهدات و بررسی‌های اولیه نشان می‌دهد که این یک تپ‌اختر میلی‌ثانیه‌ای اشعه ایکس برافزایش‌کننده است – که تنها ۱۸ مورد دیگر از آن شناخته شده‌اند، طبق یک پایگاه داده تپ‌اختری توسط ستاره شناس الساندرو پاترونو گردآوری شده است.

وقتی اعداد آنقدر کم است، هر شی جدید نشان دهنده یک یافته بسیار هیجان انگیز است که می تواند اطلاعات آماری مهمی در مورد نحوه شکل گیری، تکامل و رفتار آن اشیاء به دست دهد.

کشف. واقعا از پرس داغ است. نور پرتو ایکس منتشر شده از این جسم برای اولین بار در ۷ ژوئن توسط ابزار مانیتور تصویر اشعه ایکس تمام آسمان (MAXI) آژانس فضایی ژاپن که در قسمت بیرونی ایستگاه فضایی بین المللی نصب شده بود، شناسایی شد.

در یک اطلاعیه ارسال شده به تلگرام اخترشناس (ATel)، تیمی به سرپرستی اخترفیزیکدان هیتوشی نگورو از دانشگاه نیهون در ژاپن ارسال کردند که d یک منبع پرتو ایکس را که قبلا فهرست‌بندی نشده بود، شناسایی کرد که در صفحه کهکشانی بین صورت‌های فلکی کمان، اسکاتوم و مارها قرار دارد. آن‌ها گفتند که شعله‌ور نسبتاً درخشانی داشت، اما نتوانستند آن را بر اساس داده‌های MAXI شناسایی کنند.

دیری از ستاره‌شناسان دیگر انباشته نشد. با استفاده از رصدخانه نیل گرلز سویفت، یک تلسکوپ فضایی، اخترفیزیکدان جیمی کنیا از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا و همکارانش در این مکان حضور داشتند تا تشخیص را با یک ابزار مستقل تأیید کنند و آن را بومی‌سازی کنند.

سوئیفت این را دید. شی در اشعه ایکس، اما نه نور نوری یا فرابنفش، در مکان مشخص شده توسط مشاهدات MAXI.

“این مکان در محل هیچ X فهرست بندی شده شناخته شده ای قرار ندارد. آنها در اطلاعیه ای که به ATel ارسال شده است نوشتند، بنابراین ما موافقیم که این یک منبع گذرا جدید MAXI J1816-195 است. /a>.

“علاوه بر این، مشاهدات آرشیوی Swift/XRT از این منطقه در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۷، هیچ منبع نقطه ای را در این مکان نشان نمی دهد.”

Curiouser و کنجکاوتر.

بعدی ستاره نوترونی بود کاوشگر ترکیب داخلی (NICER)، یک ابزار پرتو ایکس ناسا نیز در تحقیقاتی که توسط اخترفیزیکدان، پیتر بولت، از مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا، بر روی ایستگاه فضایی بین‌المللی نصب شده است.

و اینجاست که همه چیز واقعاً جالب شد. NICER ضربان‌های پرتو ایکس را با فرکانس ۵۲۸.۶ هرتز دریافت کرد – که نشان می‌دهد جسم با سرعت ۵۲۸.۶ بار در ثانیه می‌چرخد – علاوه بر انفجار گرما هسته‌ای اشعه ایکس.

“این تشخیص،” آنها نوشتند، “نشان می دهد که MAXI J1816-195 یک ستاره نوترونی و یک تپ اختر پرتو ایکس میلی ثانیه ای برافزایشی جدید است.”

پس این به چه معناست؟ خوب، همه پلاسارها یکسان ساخته نمی‌شوند. در سطح بسیار ابتدایی، تپ اختر نوعی ستاره نوترونی است، که هسته فروپاشی یک ستاره پرجرم مرده است که ابرنواختر شده است. این اجرام بسیار کوچک و بسیار متراکم هستند – تا حدود ۲.۲ برابر جرم خورشید، در کره ای با عرض تنها ۲۰ کیلومتر (۱۲ مایل) یا بیشتر.

به یک ستاره نوترونی باید به عنوان یک تپ اختر طبقه بندی شود. پرتوهای تشعشع از قطب های آن پرتاب می شود. به دلیل زاویه گرفتن ستاره، این پرتوها مانند پرتوهای یک فانوس دریایی از کنار زمین عبور می کنند. تپ اخترهای میلی ثانیه ای تپ اخترهایی هستند که خیلی سریع می چرخند، صدها بار در ثانیه

برخی از تپ اخترها صرفاً با چرخش نیرو می گیرند، اما نوع دیگر از برافزایش نیرو می گیرد. ستاره نوترونی در یک سیستم دوتایی با یک ستاره دیگر قرار دارد، مدار آنها به قدری نزدیک است که مواد از ستاره همراه به ستاره نوترونی سیفون می‌شوند. این ماده در امتداد خطوط میدان مغناطیسی ستاره نوترونی به قطب‌های آن هدایت می‌شود، جایی که روی سطح می‌افتد و نقاط داغی را ایجاد می‌کند که در پرتوهای ایکس به‌خوبی شعله‌ور می‌شوند.

در برخی موارد، فرآیند برافزایش می‌تواند به سمت بالا بچرخد. سرعت چرخش تپ اختر به میلی ثانیه این تپ اختر میلی ثانیه ای اشعه ایکس برافزایشی است، و به نظر می رسد که MAXI J1816-195 متعلق به این دسته نادر است.

انفجار اشعه ایکس گرما هسته ای که توسط NICER شناسایی شد احتمالاً نتیجه سوزاندن ناپایدار حرارتی هسته ای بوده است. مواد انباشته شده توسط ستاره همراه.

از آنجایی که این کشف بسیار جدید است، مشاهدات در طول موج های متعدد ادامه دارد. پیگیری قبلاً با استفاده از سوئیفت انجام شده است و تلسکوپ ۲ متری لیورپول در جزیره قناری لا پالما در اسپانیا برای جستجوی همتای نوری استفاده می شود، اگرچه هیچ کدام شناسایی نشد. اخترشناسان دیگر نیز تشویق می‌شوند از قطار MAXI J1816-195 صعود کنند.

در همین حال، یک تحلیل زمان‌بندی کامل تپ اختر در حال انجام است و به گفته Bult و تیمش، با در دسترس قرار گرفتن داده‌های بیشتر، منتشر خواهد شد. می‌توانید در ATel دنبال کنید.