نوزادان بسیار بیشتر از آنچه ما تصور می‌کردیم در مورد تخلفات اخلاقی قضاوت می‌کنند

آیا تا به حال شده چشمان کودکی را جلب کرده و ناگهان احساس کنید که مورد قضاوت قرار گرفته اید؟ تحقیقات جدید نشان می‌دهد که احساس ممکن است کاملاً خیالی نباشد.

اگر کاری را انجام داده‌اید که نوزاد آن را قبول ندارد، ممکن است از نگاه خود برای جدا کردن شما استفاده کند.

مجموعه‌ای از آزمایش‌ها که در میان نوزادان ۸ ماهه انجام شد، اکنون شواهدی را نشان می‌دهد که کودکان پیش‌کلامی ناظران شخص ثالث اخلاقی هستند.

هنگامی که شاهد عملی از این نوع رفتارها هستیم. پرخاشگری – که توسط انیمیشن های ساده روی صفحه کامپیوتر پخش می شود – نوزادان در این مطالعه بعد از آن توجه خود را بیشتر روی متجاوز متمرکز کردند.

اگر کودک به مدت کافی به مهاجم خیره شده بود، یک برنامه ردیابی چشم اتصال به رایانه باعث ناپدید شدن شخصیت شد.

به عبارت دیگر، به نوزادان این توانایی داده شد که انیمیشن های ناخواسته را تنها با چشمان خود شکست دهند.

بعضی از روانشناسان معتقدند این خیره شدن تزلزل ناپذیر است. نشانه‌ای از قصد تنبیه: رفتار ضداجتماعی مهاجم باعث می‌شود که نوزادان بر روی مهاجم تمرکز کنند تا زمانی که از بین بروند.

با توجه به اینکه نوزادان قادر به بیان خود با کلمات نبودند، نویسندگان می‌توانند مطمئن نباشید که نوزادان قصد تنبیه متجاوز را داشتند. توجه ثابت آن‌ها همچنین می‌تواند بیان احتیاط در مواجهه با شخصیتی بی‌ثبات، یا انتظار این باشد که مهاجم عواقبی برای عمل خود دریافت کند.

اندازه‌گیری تصمیم‌گیری در کودکان پیش‌کلامی بسیار دشوار است. زیرا ارتباطات بسیار محدود است. مطالعات قبلی نشان داده است که کودکان نوپا ۱۹ ماهه هستند مایل است به عنوان قاضی شخص ثالث عمل کند، و از کسانی که به طور فعال ضد اجتماعی هستند رفتاری را از خود سلب کند.

نگاه کردن به پایین شکل بسیار کمتری از مجازات است، اما اگر نویسندگان این گونه باشند. درست است، این می‌تواند اولین نشانه یک قطب‌نمای اخلاقی در کودکان باشد، قطب‌نمای اخلاقی که احتمالاً بیشتر ذاتی است تا آموخته‌شده.

“اخلاق بخش مهم اما مرموز آن چیزی است که ما را انسان می‌کند.” توضیح می‌دهد روان‌شناس یاسوهیرو کاناکوگی از دانشگاه اوزاکا در ژاپن.

“ما می خواستیم بدانیم که آیا تنبیه شخص ثالث برای دیگران ضد اجتماعی در سنین بسیار پایین وجود دارد یا خیر، زیرا این امر به نشان دادن اینکه آیا اخلاق آموخته شده است یا خیر.”

مجموعه ای از آزمایش‌ها برای بررسی این موضوع مورد استفاده قرار گرفت که چرا نوزادان ۸ ماهه ممکن است بیشتر بر کسانی متمرکز شوند که مرتکب خطاهای اجتماعی می‌شوند.

در این مطالعه از پرخاشگری فیزیکی به شکل کتک زدن استفاده شد زیرا یکی از آشکارترین اشتباهات اجتماعی شناخته شده برای نوزادان است.

سایر تحقیق نشان داده است که نوزادان اولیه می توانند متجاوز را از قربانی در حوادث تشخیص دهند. از ضربه زدن آنها همچنین نسبت به این نوع رفتار بیزاری نشان می دهند.

این آزمایش ها روی صفحه کامپیوتر انجام شد. نوزادان جلوی صفحه می‌نشستند و دو شخصیت متحرک را نشان می‌دادند. در طول آزمایش، چشمان آنها ردیابی شد و اگر به اندازه کافی به شخصیتی خیره شوند، از بین می‌رود.

سپس، ویدئویی از یکی از شخصیت‌ها به نوزادان نشان داده شد. ضربه زدن به دیگری در پایان ویدیو، نوزادان بار دیگر هر دو شخصیت را در کنار هم نشان دادند. با سیستم ردیابی نگاه، نوزادان به طور قابل توجهی بیشتر متجاوزان را از قربانیان شکست دادند.

این آزمایش چندین بار با تغییرات مختلف، از جمله ضربه نرم از یک شی در حال سقوط، و شانس برابر برای هر دو تکرار و تکرار شد. شخصیت هایی که صرف نظر از اینکه کودک به کدام نگاه می کند تنبیه می شوند. این کار برای این بود که مطمئن شوند بچه‌ها فقط شخصیت‌های متجاوز را بیشتر ترجیح نمی‌دهند، یا اینکه مراقب بودند تا مطمئن شوند متجاوز مجازات می‌شود.

یافته‌ها در نهایت نشان می‌دهند که کودکان خردسال برای خشونت‌های اجتماعی تنبیه می‌کنند. تعاملات به طور خاص.

“نتایج شگفت‌انگیز بود. ما دریافتیم که نوزادان پیش‌کلامی با افزایش نگاه خود به سمت متجاوز، متجاوز ضد اجتماعی را مجازات می‌کنند،” می گوید کاناکوگی.

“مشاهده این رفتار در کودکان بسیار کوچک نشان می دهد که انسان ها ممکن است رفتارهای رفتاری کسب کرده باشند. گرایش به رفتار اخلاقی در طول سیر تکامل. به طور خاص، مجازات رفتار ضد اجتماعی ممکن است به عنوان یک عنصر مهم از همکاری انسانی تکامل یافته باشد.”

این مطالعه در طبیعت رفتار انسان ur.