ستاره شناسان یک شی مارپیچی عجیب را کشف کردند که در اطراف مرکز کهکشان راه شیری می چرخد

مثل اینکه در حال شکستن یک عروسک تودرتوی کیهانی روسی هستند، اخترشناسان به مرکز کهکشان راه شیری نگاه کرده‌اند و چیزی را کشف کرده‌اند که به نظر می‌رسد یک کهکشان مارپیچی مینیاتوری است که به‌طور نازک دور یک ستاره بزرگ می‌چرخد.

این ستاره – در حدود ۲۶۰۰۰ سال نوری from زمین در نزدیکی مرکز کهکشانی متراکم و غبارآلود – تقریباً ۳۲ برابر جرم خورشید است و در داخل یک زمین قرار دارد. دیسک عظیمی از گاز در حال چرخش که به عنوان “دیسک پیش ستاره ای” شناخته می شود. (عرض این دیسک حدود ۴۰۰۰ واحد نجومی است – یا ۴۰۰۰ برابر فاصله زمین و خورشید).

چنین قرص‌هایی در جهان گسترده هستند و به عنوان سوخت ستاره‌ای عمل می‌کنند که به ستاره‌های جوان کمک می‌کند تا بزرگ شوند. خورشیدهای درخشان در طول میلیون‌ها سال.

اما ستاره‌شناسان قبلاً چنین چیزی را ندیده‌اند: کهکشانی در مینیاتوری که به‌طور خطرناکی نزدیک مرکز کهکشان خودمان می‌چرخد.

چگونه این کار انجام شد. مینی مارپیچی به وجود آمده است، و آیا بیشتر شبیه به آن در خارج وجود دارد؟

با توجه به این نکته، پاسخ ها ممکن است در یک جسم مرموز، تقریباً سه برابر جرم خورشید زمین باشد، که درست خارج از مدار قرص مارپیچی در کمین است. به مطالعه جدیدی که در ۳۰ مه در مجله نجوم طبیعت منتشر شد.

محققان با استفاده از مشاهدات با وضوح بالا که با تلسکوپ آرایه میلی‌متری/زیر میلی‌متری آتاکاما (ALMA) در شیلی انجام شد، دریافتند که به نظر نمی‌رسد این دیسک به‌گونه‌ای حرکت کند که به آن کمک کند. شکل مارپیچی طبیعی.

(SHAO)

بالا: نمای شماتیک از تاریخچه دیسک برافزایش و شیء نفوذی. سه نموداری که از پایین سمت چپ شروع می‌شوند، عکس‌های فوری از یک شبیه‌سازی عددی هستند که سیستم را در زمان رویداد پرواز، ۴۰۰۰ سال بعد و ۸۰۰۰ سال پس از رویداد نشان می‌دهند. تصویر بالا سمت راست از مشاهدات ALMA گرفته شده است که دیسک را با مارپیچ ها و دو جسم در اطراف آن نشان می دهد که مربوط به سیستم ۱۲۰۰۰ سال پس از این رویداد است.

در عوض، آنها نوشتند، به نظر می رسد دیسک. به معنای واقعی کلمه بر اثر برخورد نزدیک با جسم دیگری – احتمالاً شی مرموز به اندازه خورشید سه گانه که هنوز در نزدیکی آن قابل مشاهده است – برانگیخته شده است.

برای بررسی این فرضیه، تیم دوازده دور بالقوه را برای شی مرموز محاسبه کرد، سپس شبیه‌سازی را انجام داد تا ببیند آیا هر یک از آن مدارها می‌تواند جسم را به اندازه کافی نزدیک کند. قرص پیش‌ستاره‌ای برای تبدیل آن به صورت مارپیچی.

آنها دریافتند که اگر جسم یک مسیر خاص را دنبال می‌کرد، می‌توانست حدود ۱۲۰۰۰ سال پیش از کنار قرص عبور کرده و غبار را به‌اندازه‌ای به هم بزند که منجر به شکل مارپیچی واضحی که امروزه دیده می‌شود.

“تطابق خوب میان محاسبات تحلیلی، شبیه‌سازی عددی و مشاهدات ALMA شواهد محکمی را ارائه می‌دهند که بازوهای مارپیچی موجود در دیسک یادگاری از پرواز جسم مزاحم هستند.” لو زینگ، یکی از نویسندگان این مطالعه، محقق وابسته از رصدخانه نجوم شانگهای آکادمی علوم چین، در بیانیه ای گفته شد.

علاوه بر ارائه اولین د تصاویر مستقیم از یک قرص پیش ستاره ای در مرکز کهکشانی، این مطالعه نشان می دهد که اجرام خارجی می توانند دیسک های ستاره ای را به اشکال مارپیچی تبدیل کنند که معمولاً فقط در مقیاس کهکشانی دیده می شوند.

و چون مرکز کهکشان راه شیری به گفته محققان، متراکم‌تر از ستاره‌ها میلیون‌ها بار از گردن ما کهکشان است، این احتمال وجود دارد که رویدادهای تقریباً از دست رفته مانند این در مرکز کهکشان تقریباً به طور منظم رخ می‌دهند.

این بدان معناست که مرکز کهکشان ما ممکن است بیش از حد بارگذاری شود. با مارپیچ های مینیاتوری که فقط منتظر کشف شدن هستند. دانشمندان ممکن است برای مدت طولانی و طولانی به مرکز این عروسک تودرتو کیهانی نرسند.

داستان های مرتبط:

۱۵ عجیب ترین کهکشان در جهان ما

۱۲ عجیب ترین جرم جهان

۹ ایده در مورد سیاهچاله ها که ذهن شما را متحیر می کند

این مقاله در اصل توسط Live Science منتشر شده است. مقاله اصلی را اینجا بخوانید.