نقد و بررسی Fire Emblem Warriors: Three Hopes

مقدمه

Fire Emblem Warriors: Three Hopes بازی فوق العاده آسان برای ورود به آن، با ساعت ها گیم پلی و دنیایی همه جانبه.

Three Hopes عاقبت مورد انتظار Fire Emblem Warriors است: سه خانه، استراتژی نبرد نوبتی را کنار می گذارد تا سریع تجربه هک اند اسلش

به‌عنوان کسی که تجربه‌ای از Fire Emblem کم یا بدون تجربه دارد، این بازی را جذاب و سرگرم‌کننده می‌دانستم، حتی اگر ضرب‌های داستانی آن‌قدر پیچیده باشد که نمی‌توان آن‌ها را دنبال کرد.

به خواندن ادامه دهید تا ببینید من درباره Fire Emblem: Three Hopes چه فکر می کنم.

داستان

• حداکثر صدها ساعت محتوا
• چند درخواست جانبی
• سه مسیر برای انتخاب

Fire Emblem: Three Hopes در میدان‌های نبرد Fódlan اتفاق می‌افتد و چند چهره آشنا از Fire Emblem Warriors: Three Houses به همراه چند شخصیت جدید را گرد هم می‌آورد.

من تصمیم گرفتم این بازی را با درجه سختی معمولی در حالت گاه به گاه بازی کنم، به این معنی که هم رزمان من پس از مرگ در جنگ زنده شدند، به جای اینکه برای بقیه داستان به طور دائم مرده باشند. برای هرکسی مثل من که تجربه زیادی از Fire Emblem ندارد، توصیه می‌کنم به حالت گاه به گاه بمانید، زیرا اگر شخصیت‌های خاصی در اطراف نیستند، می‌توانید ضربات داستانی مهم را از دست بدهید.

شما به عنوان Shez بازی می کنید، یک مزدور که می تواند مرد یا زن باشد. پس از مبارزه با Byleth از Three Houses و شکست وحشتناکی در بازی افتتاحیه، سه شخصیت به شما نزدیک می شوند: Edelgard، Claude و Dimitri. پس از همکاری در یک کمپ و نبرد لذت بخش، شما وظیفه دارید که تیمی را که می خواهید بپیوندید، انتخاب کنید.

من آزادی این بازی را دوست داشتم، زیرا توانستم نام قهرمان و حتی Byleth را تغییر دهم، و باعث می‌شود که داستان شخصی‌تر به نظر برسد. من تصمیم گرفتم که به ادلگارد در تیم Scarlet Blaze او بپیوندم و لیستی از شخصیت های جدید به او ملحق شوند که در طول بازی با شما مبارزه می کنند.

به‌عنوان یک تازه‌وارد، در ابتدا تحت تأثیر گروه بزرگی از شخصیت‌ها و داستان‌های به ظاهر عمیقی قرار گرفتم که در ابتدای داستان با آنها آشنا می‌شوید. با این حال، در اوایل مشخص می‌شود که برای لذت بردن از این بازی به هیچ دانش قبلی نیاز ندارید، زیرا صحنه‌ها و مکالمات زیادی بین شخصیت‌ها محتوای کافی را ارائه می‌دهند.

از آنجایی که به دلایل تحریم نمی‌توانم چیزهای زیادی در مورد داستان فاش کنم، اما می‌توانم فاش کنم که داستان کلی درگیرکننده است، با ذرات اطلاعات و شایعات بیشتری که با افراد بیشتری صحبت می‌کنید و با دشمنان بیشتری می‌جنگید. بسیاری از داستان‌ها را می‌توان به جناح‌های رقیب تبدیل کرد، اما ضربان‌های داستانی ظریف و تعامل شخصیت‌ها همه چیز را جالب نگه می‌دارد، با چند پیچش در طول مسیر که هرگز ندیدم در راه باشد.

در حالی که ۲۰ ساعت طول کشید تا بازی خود را کامل کنم، به راحتی می توانم ببینم این بازی بیش از ۱۰۰ ساعت طول می کشد. نه تنها به این بستگی دارد که به کدام گروه بپیوندید – نمی توانم بگویم که داستان های کلود و دیمیتری چقدر طولانی است – بلکه چندین ماموریت جانبی وجود دارد که می توانید در آنها جستجو کنید، اگر می خواهید در هر گوشه و کناری کاوش کنید، می توانید سطوح را دوباره پخش کنید. .

بازی

• چند شخصیت قابل بازی
• فعالیت و نکات آموزشی برای استفاده
• هک اند اسلش در سراسر

Three Hopes یک روال گیم پلی مشخص در سرتاسر دارد. اردوگاه شما به مکان جدیدی منتقل می شود که در آن می توانید قبل از شکست دادن رئیس نهایی آن منطقه چندین نبرد انجام دهید، اگرچه پس از گرفتن رئیس نهایی نمی توانید برگردید. این باعث می شود پیشرفت خطی به نظر برسد، و به شما فرصتی می دهد تا قبل از رفتن به یک منطقه جدید، سطح خود را بالا ببرید و منابع را جمع آوری کنید.

وقتی در کمپ هستید، می‌توانید با اعضای تیم صحبت کنید و از امتیازات آموزشی و فعالیت خود استفاده کنید. اینها پس از نبردها به دست می آیند و می توانند برای تقویت روحیه، ایجاد پیوند بین شخصیت ها و فعال کردن تقویت های خاص قبل از جنگ استفاده شوند.

در حالی که تنها بخش کوچکی از بازی بود، من دوست داشتم که قهرمان داستان چقدر آزادی دارد و چگونه می توانید در کمپ پرسه بزنید. پختن وعده های غذایی برای هم تیمی ها مورد علاقه شخصی من بود، و دیدن پیوند بین شخصیت ها پس از هدیه دادن گل ها و اقلام خاصی که می توانید در جنگ تهیه کنید به مردم افزایش می یابد بسیار خوب بود.

چند ساعت اول بازی، با این حال، سرعت بسیار آهسته ای را به خود اختصاص می دهد، با چند کات صحنه و گفتگوی شخصیت ها که برای من کمی طولانی است. در حالی که قطعاً برخی از آن‌ها برای جلب توجه من به داستان‌ها نیاز بود، به نظر می‌رسید که توسعه‌دهندگان به من اعتماد ندارند تا قضاوت‌های واضحی در مورد شخصیت‌ها انجام دهم.

صحنه‌های برش طولانی برای کل بازی کاملاً ثابت هستند، با هر نبردی که تیم من و گاهی اوقات حتی دشمنان به‌دست می‌آیند. در حالی که آنها به ایجاد دنیای جالب‌تری کمک می‌کنند، من ترجیح می‌دهم شروع بازی بیشتر متمرکز بر اکشن باشد، نه اینکه دائماً سرعتش را برای روایت داستان کم کنم.

با این حال، خارج از اردوگاه و در نقشه جنگ جایی است که اجرای واقعی شروع می شود. پس از انتخاب نبرد خود، می‌توانید انتخاب کنید که چه کسی در فهرست شما باشد، اگرچه هر مبارزه‌ای به تعداد یا حتی نوع افراد اجازه نمی‌دهد. شرایط پیروزی و شکست برای همه نبردها وجود دارد و به شما ایده می دهد که چه نوع استراتژی و حمله ای را باید انجام دهید.

پس از مبارزه، می‌توانید نقشه تمام‌صفحه را بالا بکشید تا به هم تیمی‌های خود دستور دهید با دشمنان خاصی مقابله کنند یا از یک پایگاه دفاع کنند. این من را به یاد Total War: Warhammer 3 انداخت ، زیرا می توانید نیروهای خاصی مانند کمانداران را هدایت کنید تا به گروه های خاصی حمله کنند که در آن مزیت خواهند داشت. من این را جذاب دیدم، زیرا اعزام اعضای تیم به سمت غرب در حالی که در دقایق پایانی نبرد به سمت شرق می دوید، واقعاً رضایت بخش بود.

حتی با وجود عناصر استراتژیک، این عنوان همچنان یک هک اند اسلش است. من از دریدن صدها دشمن با شخصیتم لذت بردم و این واقعیت که سبک های مبارزه منحصر به فرد بسته به موقعیت متفاوت عمل می کنند نیز باعث شد که تیمم را بیشتر مرور کنم.

شخصیت مورد علاقه من برای بازی خودم بود و بعد از آن ادلگارد. شخصیت من در درجه اول از شمشیر استفاده می کرد در حالی که ادلگارد از تبر استفاده می کرد و به هر دو بازیکن حال و هوای متمایزی داد. در حالی که ادلگارد احساس سنگینی بیشتری می کرد و بهترین مبارزه را با دشمنان سنگین انجام می داد، من دوست داشتم که شز چقدر سریع می تواند در نقشه و نیرویی که شمشیر او با آن دشمنان را شکست می دهد حرکت کند.

در حالی که فکر می‌کنم گیم‌پلی در اکثر بازی‌ها تازه به نظر می‌رسد، چند ساعت گذشته شروع به تکراری شدن کرد. در حالی که حرکات مختلف و حرکات ویژه برای هر بازیکن وجود دارد، من متوجه شدم که می توانم بسیاری از نبردها را به سادگی با له کردن دکمه روی هر چیزی به جز بالاترین مشکلات مدیریت کنم. من هنوز این را دوست داشتم، و در مورد تماشای پرواز دشمن به هوا پس از یک ترکیب طولانی مدت یک چیز ذاتاً سرگرم کننده وجود دارد، این ممکن است برای هرکسی که مبارزه سخت تر از بازی هایی مانند خدای جنگ.

خوشبختانه، حتی با کنار زدن دکمه‌ها، بازی را خیلی ساده نمی‌دانستم. من در حالت عادی بازی کردم و متوجه شدم که چندین دشمن چالش برانگیز وجود دارند که زمان بیشتری را می طلبند، و تیم من حتی در برخی نبردها به دلیل استراتژی ضعیف شکست خورده است.

به طور کلی، من فکر می‌کردم که گیم‌پلی بازی بسیار سرگرم‌کننده و در کل تجربه‌ای ارزشمند بود. گفتگوی کمپ و نبرد سریع شما را سرپا نگه می دارد، حتی اگر چالش برانگیزترین بازی من نباشد.

گرافیک

• طراحی عجیب و غریب و جالب شخصیت
• انیمیشن های مبارزه ای عالی به نظر می رسند
• Switch زمان بارگذاری گرافیکی آهسته ای دارد
• دوربین می تواند مانعی برای شما باشد

از آنجایی که این یک بازی نینتندو است، من به گرافیک امید زیادی داشتم. با بازی هایی مانند Breath of وحشی و Metroid Dread اخیر به این شکل تاثیرگذار، من خوشحال شدم که همان سطح از جزئیات و شخصیت را در Three Hopes پیدا کردم.

اسکارلت بلیز زیبایی‌شناسی تقریباً گوتیکی دارد و شخصیت‌ها شخصیت‌هایشان را از طریق مدشان تجسم می‌دهند. انیمیشن های جنگی بسیار بزرگ هستند، با حرکات ویژه که رنگ های پر جنب و جوش و نبردی جذاب را به نمایش می گذارند. من دوست داشتم که کاراکترم را از عقب ببینم و ده‌ها دشمن را در یک توپ اسلش بکشم و دشمنان بزرگی را در سراسر نقشه پرواز کنند.

با این حال، اگرچه انیمیشن و طراحی نمای نزدیک عالی به نظر می رسد، Three Hopes همان مشکل Pokémon Legends: Arceus، که در آن به نظر می رسد سوییچ نمی تواند محیط ها را با سرعت کافی بارگیری کند. این مشکل بزرگی نیست و در واقع فقط زمانی قابل توجه بود که شما در حال مسابقه دادن در نقشه هستید، زیرا مبارزه معمولاً برای من بسیار شلوغ و شلوغ بود که نمی‌توانم متوجه رشد درختان جدیدی در چند فوتی جلوی خودم شوم.

بازی روی صفحه نمایش بزرگ این مشکل را برطرف نکرد و دیدن دشمنان بزرگی که ناگهان جلوی من ظاهر شدند کمی نگران کننده بود. مانند Arceus، آیا این یک مشکل شکستن معامله نیست، و من فکر می کنم سبک کلی آن را جبران می کند، اما دیدن سوئیچ در این موارد ناامید کننده است.

آخرین خرس بزرگ برای من در این بازی دوربین است، زیرا اغلب اوقات احساس می‌کردم ذهن خودش را دارد. در حالی که می‌توانید روی دشمنان خاصی قفل کنید، گاهی اوقات دوربین شما را مجبور می‌کند که بدون دلیل بچرخید و می‌تواند در حین حرکات خاص بسیار محکم زوم کنید.

با توجه به ماهیت بازی، مشکلات دوربین هرگز منجر به مرگ یا به دام افتادن من نشد، اما ناوبری بیشتر از آنچه که دوست داشتم گیج کننده بود.

آخرین معاملات