آب عمیق در زیر فلات کلرادو یک شگفتی پنهان را آشکار می کند

عمیق‌ترین منابع آب زمین ممکن است به اندازه‌ای که قبلاً تصور می‌کردیم قدیمی نباشند.

بر اساس نمونه‌های گرفته شده از اعماق زیر فلات کلرادو، بقایای شور دریاهای باستانی که پایه را تشکیل می دهد بسیاری از سیستم‌های آب زیرزمینی ممکن است کاملاً از دنیای بالا جدا نباشند.

زمانی که محققان تلاش کردند تاریخ حوضه پارادوکس منطقه، بین کلرادو و یوتا را تعیین کنند، متوجه شدند که آب “جوان” به عمق سه کیلومتری (۱.۹ مایل) ریخته شده است.

و اگرچه ممکن است در مقیاس‌های زمانی بشر کاملاً باستانی به نظر برسد، با در نظر گرفتن فوق‌العاده تازه است. احتمالاً آب دریا در پایه حوضه پارادوکس چند صد میلیون سال است که در آنجا محبوس شده است.

پس چگونه یک دسته از آب تازه و جوان‌تر اینقدر عمیق و سریع نفوذ کرده است؟ از نظر ظاهری، گرگرفتگی، اختلاط و انحلال بسیار زیاد است.

“[T]چیزها در آنجا پویاتر از آن چیزی هستند که ما فکر می کردیم،” می گوید زمین شناس گرانت فرگوسن از دانشگاه ساسکاچوان.

یافته‌های غیرمنتظره بر اساس شکل خاصی از تاریخ‌گذاری ایزوتوپی است که می‌تواند مقیاس‌های زمانی گسترده‌ای را بررسی کند، بسیار بزرگ‌تر از زمان‌سنجی رادیوکربنی.

ایزوتوپ موجود در آن. سوال کریپتون ۸۱ رادیواکتیو است و بیشتر از کربن تجزیه می شود. از نیمه عمر آن می توان برای تخمین سن آب ۱.۲ میلیون ساله استفاده کرد.

هنگام استفاده از این روش برای نمونه های گاز از حفاری های ۵۰۰ متری عمق تا ۲.۷ کیلومتر ( ۱.۷ مایل) عمق، محققان گردش عمیق آب را از سطح پیدا کردند.

به طور خاص، عمیق‌ترین آب‌ها حاوی اجزای آب نسبتاً جوانی هستند که به نظر می‌رسد تا حدی آب قدیمی‌تر و شورتر را رقیق کرده‌اند.

این ممکن است در سایر سیستم‌های آب زیرزمینی صادق نباشد، اما در حوضه پارادوکس، توپوگرافی به گونه ای است که آب می تواند به راحتی به سمت پایین نفوذ کند.

حدود ۱۰ میلیون سال پیش، نویسندگان توضیح می‌دهند که فلات کلرادو تحت یک دوره فرسایش گسترده در زیر بستر رودخانه خود قرار گرفته است.

«در اصل، کاری که این برش انجام داد ایجاد زهکش‌هایی بود که به آب اجازه می‌دادند. از سطح برای نفوذ و شستشوی آبهای باستانی بسیار شور در سفره های زیرزمینی در بالا و پایین رسوبات نمک در مرکز سیستم آب زیرزمینی عمیق، تبیین می کند فرگوسن.

رزو این نشان می دهد که ایالات متحده باید در مورد نحوه برخورد با سیستم های آب زیرزمینی خود بسیار محتاط تر باشد. اگر حوضه پارادوکس به این راحتی استخراج شود، به این معنی است که هر گونه آلاینده از سپتیک تانک ها، محل های دفن زباله، یا کشاورزی می تواند سریعتر از حد تصور به سطوح عمیق نفوذ کند.

در حال حاضر، آب های زیرزمینی برای آشامیدن تامین می شود. آب به بیش از یک سوم ایالات متحده و تقریباً کل جمعیت روستایی. ضربه زدن به منبع مستلزم حفر چاه‌ها است، اما آب قدیمی‌تر و عمیق‌تر نیز به طور طبیعی رودخانه‌ها و دریاچه‌ها را شارژ می‌کند.

اگر مقدار زیادی از سیستم خسته شود، زمان بسیار زیادی برای پر کردن مجدد نیاز دارد. همین امر را می توان در مورد رقیق کردن آلاینده ها، که در حال حاضر یک مشکل هستند، گفت.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۵ نشان داد که از هر پنج نمونه آب زیرزمینی در ایالات متحده، یکی حاوی آلاینده‌ای است، اعم از ساخت انسان یا زمین‌شناسی.

“[W] به روش‌های مختلف استفاده از زیرسطح فکر می‌کنیم، چه در ذخیره‌سازی مایعات حاصل از نفت و گاز، یا ترسیب کربن، ما این میراث را در آینده خواهیم داشت.” می گوید فرگوسن.

“من فکر نمی‌کنم واقعاً این سیستم‌ها را به روشی که می‌توانیم یا باید بررسی کرده‌ایم.”

این مطالعه در نامه های تحقیقات ژئوفیزیک.