کاوشگران به تازگی عمیق ترین غار شناخته شده استرالیا را کشف کردند

کاوشگران غار از جایی که اکنون عمیق ترین غار شناخته شده در استرالیا.

روز شنبه، گروهی از کاوشگران غاری به عمق ۴۰۱ متر را کشف کردند که آن را Variant دلتانامیدند. >، در سیستم غار Niggly-Growling Swallet تاسمانی در منطقه کارست جونی-فلورانس.

عمق آن تقریباً ۴ متر از غار پیشین خود یعنی غار نیگلی سبقت گرفت.

با فرود که ۱۴ ساعت به طول انجامید و ماهها طول کشید تا برای آن آماده شود، در میان جوامع کاوشگر سر و صدا ایجاد می کند.

اما برای محققانی مانند من که تعامل بین آب های زیرزمینی و سنگ ها (از جمله در زمینه) را مطالعه می کنیم، جذابیت متفاوتی دارد. غارها).

این به ما کمک می‌کند در مورد فرآیندهای طبیعی و چگونگی تغییر آب و هوای زمین در طی میلیون‌ها سال بیاموزیم.

هیجان‌انگیز به‌عنوان نوع دلتا در زمینه استرالیایی است، مسلماً فقط یک پیش غذا در دنیای گسترده‌تر غارها است. عمیق‌ترین غار شناخته شده، واقع در گرجستان، بیش از ۲.۲ کیلومتر به داخل زمین می‌رود.

پس. دقیقاً این ساختارهای زمین‌شناسی عظیم دقیقاً زیر پای ما چگونه تشکیل می‌شوند؟

غارها چگونه تشکیل می‌شوند؟

به بیان ساده، غارها زمانی تشکیل می‌شوند که جریان آب به آرامی سنگ را در مدت طولانی حل می‌کند. به طور خاص، آنها در داخل سازندهای زمین شناسی خاصی به نام “karst” تشکیل می شوند – که شامل سازه های ساخته شده از سنگ آهک، مرمر و دولومیت است. .

کارست از میکروارگانیسم‌های فسیل‌شده ریز، قطعات پوسته و دیگر زباله‌هایی که در طی میلیون‌ها سال انباشته شده‌اند، ساخته شده است. موجودات پوسته آهکی خود را که از کربنات کلسیم ساخته شده است، به جا می گذارند. مرجان ها نیز مانند انواع دیگر جانوران با اسکلت از این ماده ساخته شده اند.

این رسوب آهکی در ساختارهای زمین شناسی که نسبتاً نرم هستند. همانطور که آب از شکاف های سنگ به پایین می ریزد، به طور مداوم سنگ را حل می کند و به آرامی یک سیستم غار را تشکیل می دهد.

بر خلاف سنگ های آذرین بسیار سخت تر (مانند گرانیت)، سنگ های آهکی در تماس با آبی که به طور طبیعی وجود دارد حل می شوند. اسیدی است.

هنگامی که باران از آسمان می‌بارد، دی اکسید کربن را از جو و خاک در طول مسیر می‌گیرد که باعث اسیدی شدن آن می‌شود. هرچه آب اسیدی تر باشد، سریعتر مواد کارست را فرسایش می دهد.

بنابراین، همانطور که می توانید تصور کنید، تشکیل غار می تواند بسیار پیچیده شود: ترکیب خاص کارست، اسیدیته آب، سطح زهکشی و محیط کلی زمین شناسی همه عواملی هستند که تعیین می کنند چه نوع غاری تشکیل می شود.

در زمین شناسی، حدس های فضایی زیادی وجود دارد. اینکه بتوانید ببینید یک غار تا چه حد عمیق می رود، کمی شبیه به عمیق ترین لایه های کیک است، جایی که ممکن است در همه جهات یک چیز را پیدا نکنید.

استالاگمیت ها. و استالاکتیت‌ها

از دیدگاه تحقیقاتی، غارها به دلیل اینکه حاوی ذخایر غار هستند (یا ‘غارهاهستند بسیار ارزشمند هستند. >’) مانند استالاگمیت ها و استالاکتیت ها. اینها گاهی اوقات چیزهای سیخ‌دار هستند که از کف غار به سمت بالا می‌آیند، یا از سقف فرو می‌روند، یا سنگ جریان.

رسوبات غار در نتیجه عبور آب از غار تشکیل می شود. مانند درختان، اینها حاوی حلقه‌های رشد (یا لایه‌هایی) هستند که قابل تجزیه و تحلیل هستند. آنها همچنین می‌توانند سایر امضاهای شیمیایی موجود در آب را نیز شامل شوند که می‌توانند فرآیندهایی را که در زمان شکل‌گیری رخ داده‌اند، نشان دهند..

اگرچه ممکن است زیاد به نظر نرسند، می‌توانیم از این ذخایر برای کشف اسرار گذشته در مورد آب و هوای زمین.

و از آنجایی که آنها یکی از ویژگی های تعامل بین سنگ و آب در طول تشکیل غار هستند، اساساً می توانیم انتظار پیدا کنیم آنها در بیشتر غارها هستند.

به چه عمقی می توانیم برویم؟

پایین آمدن به اعماق یک سیستم غار کار کوچکی نیست. شما نمی توانید از تلفن همراه خود استفاده کنید (چون پذیرش وجود ندارد)، هوا فوق العاده تاریک است و معمولاً برای یافتن راه خروج به یک خط راهنما تکیه می کنید.

ممکن است بن بست های زیادی برای کاوشگران وجود داشته باشد. بنابراین، نقشه‌برداری مؤثر فضا نیازمند زمان و مهارت‌های کاوش فضایی عالی است.

در حالی که سیستم‌های غار معمولاً پایدار هستند (غارهای کم‌عمق در تئوری می‌توانند فرو بریزند و فروچاله ها، اما این بسیار نادر است) – همیشه خطر وجود دارد.

هندسه غیرمنتظره غارها به این معنی است که می توانید خودتان را در حال ساختن پیدا کنید. مانورهای دشوار، چرخاندن و تاب خوردن به انواع روش های ناراحت کننده در حین فرود آمدن در تاریکی.

اگرچه فشار هوا در هنگام فرود به میزان خطرناکی تغییر نمی کند، گازهای دیگری مانند متان، آمونیاک و سولفید هیدروژن گاهی اوقات می تواند جمع شود و منجر به خطر خفگی شود.

علیرغم تمام موارد فوق، کاوش در غار کاری است که مردم به انجام آن ادامه می دهند و برای محققان در این زمینه سود زیادی به همراه دارد. حوزه‌های فرعی متعددی از زمین‌شناسی.

و اگرچه راه درازی را پیموده‌ایم، اما همیشه گوشه‌ها و شکاف‌هایی وجود دارد که نمی‌توانیم به درون آن وارد شویم – بالاخره انسان‌ها کوچک نیستند.

مطمئنم فضاهای کوچکی وجود دارد که برای اکتشاف ما خیلی راحت است و به سیستم‌های بسیار طولانی‌تر یا بزرگ‌تری از آنچه تاکنون کشف کرده‌ایم باز می‌شوند.

گابریل سی راو، مدرس هیدروژئولوژی، دانشکده محیط زیست و علوم زیستی، دانشگاه نیوکاسل.

این مقاله در اصل توسط  گفتگو. مقاله اصلی را بخوانید.